Καιρός για αυτοκριτική

Οι μεγάλες αλλαγές είναι μια διαδικασία η οποία περνά μέσα απο μια αλληλουχία πολλών βημάτων. Όμως όπως γίνεται και με όλες τις άλλες πράξεις μας, τα πάντα ξεκινούν απο ένα και απλό πρώτο βήμα. Πριν κάνουμε την πρώτη σκέψη για το ποιός πρέπει να κάνει αυτό το πρώτο βήμα ας ζητήσουμε τη γνώμη του....καθρέφτη μας.

Ας αρχίσουμε λοιπόν την αυτοκριτική μας. Ας ξεχάσουμε όλους όσους μας βολεύει ή θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουν την αποκλειστικότητα στις ευθύνες και ας ξεκινήσουμε από το είδωλο μας.

Όπως και οι περισσότεροι Έλληνες έχω λιγότερο ή περισσότερο εστιάσει στο ατομικό μου συμφέρον στην ατομική μου ευμάρεια. Σπανίως έχω κάνει την αυτοκριτική μου με τρόπο ειλικρινή.

Ελάχιστες φορές έχω καθίσει να αναλογιστώ τις άμεσες αλλα΄και τις μακροχρόνιες συνέπειες των πράξεων μου. Λίγες επίσης φορές υπολόγισα την δύναμη των συγκοινωνούντων δοχείων στις επιλογές μου.

Πιο σπάνια έχω αφιερώσει χρόνο να φιλτράρω τα εισερχόμενα μηνύματα και τις αντιδράσεις μου σε αυτά μέσα απο το πρίσμα των δικών μου αξιών και πιστεύω.

Ξεκινώ απο σήμερα και Βάζω κάποιες ακόμα δύσκολες ερωτήσεις στον εαυτό που που καιρό τώρα τριβελίζουν τη σκέψη μου:

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισα μόνος μου να συζητήσω να προκαλέσω και να αναμετρηθώ με τον ευατό μου;

Πότε κάθισα να αναλογιστώ για ποιό λόγο έχει συμβεί το δικό μου πέρασμα απο αυτή τη ζωή; Τι θα ήθελα να έχω αφήσει με το πέρασμα μου;

Σε ποιούς συνανθρώπους μου μπορώ να φανώ περισσότερο χρήσιμος και λιγότερο ευχάριστος;

Πότε ήταν η τελευταια φορά που είπα στον εαυτό μου "να οδηγήσω μια διαδρομή με το αυτοκίνητο μου και να τηρήσω τον ΚΟΚ χωρίς να εκνευριστώ και χωρίς να προκαλέσω εκνευρισμό;


Ποιά ήταν η τελευταία φορά που παραχώρησα τη θέση μου σε κάποιους που το είχαν περισσότερη ανάγκη;
¨πότε σήκωσα το τηλέφωνο για να πώ ευχαριστώ παρακαλώ, συγγνώμη ή σ'αγαπώ;